Tevfik Silverskin

Harderwijk, Netherlands

MIJN GETULGENIS

MIJN GETULGENIS Ik groeide op in een extreem fundamentalistische maatschappij waar ik niet de vrijheid had mijn eigen keuzes te maken. Op een zondag zaten we als familie een film te kijken, zoals we meestal deden op zondagochtend. Aan het eind van de film namen een paar families afscheid van elkaar. Een van hen zei: ‘Dat de Here je leidt en zegent waar je ook gaat’. Een ander antwoordde: ‘Dat onze Heer Jezus Christus je zal beschermen en heiligen waar je ook gaat’. Toen ik dit hoorde, vroeg ik mijn grootvader onmiddellijk: ‘Hoe kan Jezus ons beschermen? Hij is toch dood?’ Mijn opa antwoordde dat Jezus een profeet was, maar dat het christendom zijn beste tijd gehad had. Na de dood van Jezus was het christendom krachteloos geworden. Daarom stuurde God Mohammed naar deze wereld. Een antwoord kreeg ik niet. Maar de naam van Jezus inspireerde me. Als ik voetbalde met vrienden zei ik vaak ‘Jezus beschermt jou’. Ik stelde mijn vraag ook aan mijn docent religieuze culturen, maar hij gaf me hetzelfde antwoord als mijn opa. Geen genade Mijn ouders dwongen me vanaf mijn twaalfde vijfmaal daags ritueel te bidden. Ik was de jongste in de moskee. In de islamitische cultuur moet je respect betonen aan je religieuze leiders door te knielen en te buigen. Je kunt zelfs niet gaan zitten zonder toestemming van de imam of ouderen. Er is geen genade. Mensen in mijn omgeving hadden een kort lontje, toonden geen respect en waren gevuld met haat en gebrokenheid. Als ik een fout maakte sloeg mijn vader me, soms op brute wijze. Dit had grote invloed op me. Geweld was een dagelijks onderdeel van ons leven. Veel kinderen hebben op jonge leeftijd hun leven genomen vanwege het gebrek aan vrijheid en genade binnen de islam. Ondanks alles was de imam erg blij met me en hij vroeg me altijd dicht bij hem te komen zitten als we baden. Veel ouderen waren jaloers op me omdat de imam me eerde door me dit voorrecht te geven. Ik besloot de imam mijn vraag te stellen. Hij zei: ‘Dit is een briljante vraag. Jezus kwam als profeet naar deze wereld om de mensen tot inkeer te brengen en God gaf hem het evangelie om te verspreiden. Maar na zijn dood werd het evangelie veranderd door zijn discipelen. Daarom stuurde God de profeet Mohammed.’ Het was een goed gesprek maar het was erg ongebruikelijk voor een imam om op zo’n manier met een jongen van nog maar 13 te praten. Diepgaande gesprekken komen sowieso weinig voor in mijn cultuur. Maar na ons gesprek besefte ik dat ik nog steeds geen antwoord had op mijn vraag! Nu weet ik dat ik in ieder geval gehoord had van het bestaan van het evangelie. De stem in de grot Ik las de Koran zorgvuldig. Ik had veel vragen over de profeet Mohammed. Ik besloot met God te praten omdat ik het verhaal van Mohammed kende waarin hij naar een grot ging voor een ontmoeting met de engel Gabriel. Mijn geboorteplaats is erg mooi en wordt omring door heuvels, bergen en bossen. Ik ontdekte een kleine grot aan een kleine rivier waar herders hun schapen brachten om te drinken. Ik besloot daar God te vragen tegen me te spreken. Ik zei: ‘God, U sprak met de profeet Mohammed door Gabriel, dus U kunt ook met mij praten.’ Volgens de islam is elk kind onder de vijftien jaar puur en zonder zonde. Dat vertelde ik ook aan God en ik smeekte Hem om tot me te spreken. Ik was wanhopig. Ik ging er vaak heen maar God gaf geen antwoord. Ik was zo teleurgesteld maar ik gaf niet op. Een keer werd ik door een herder bestraft. Hij zei me niet meer terug te komen en dreigde alles aan mijn vader te vertellen. Op een dag was ik weer in de grot en ik viel bijna in slaap toen ik een stem hoorde. ‘Tevfik, Ik ken je, wacht op Mij. Ik zal mezelf aan jou laten zien. Wacht op Mij.’ Toen ik dit hoorde rende ik onmiddellijk weg, de grot uit, naar huis. Ik dacht dat er een boze geest tegen me sprak. Ik was doodsbang, omdat ik had gehoord dat als je alleen bent, je voorzichtig moet zijn: boze geesten kunnen je aanvallen of tegen je praten. Ik ging nooit terug. Déjà vu Acht jaar later werkte ik voor een mediabedrijf. Ik zat in een café wat uit te rusten en thee te drinken. Plotseling zag ik een stel binnenkomen. Ze vroegen of ze bij me mochten komen zitten. Ik vond het wat raar omdat er zoveel vrije tafels waren in het restaurant. Ze probeerden met me te praten maar mijn Engels was toen nog niet erg goed. De dame zei: ‘God kent je, Hij zal zichzelf aan je laten zien. Wacht op Hem.’ Toen ik dat hoorde herinnerde ik me onmiddellijk de woorden die ik in de grot had gehoord. Het was een geweldig déjà vu. Ik wist nu dat deze woorden van God kwamen. Ik kon bijna niet geloven dat dit echtpaar menselijk was. Voor mij zagen ze er uit als engelen. Ik was stomverbaasd, maar op hetzelfde moment ook erg blij. Ze lieten een klein geschenk voor me achter op de tafel, dat ik mee naar huis nam. Ik dacht dat het chocolade was of iets dergelijks. Toen ik het openmaakte, zag ik dat het een nieuw testament was. Een deel van me was blij, maar ik was ook bedroefd omdat ik niet de kans had om dit echtpaar te bedanken. Lezen tot de vroege ochtend Ik begon te lezen in het boek van Mattheus, maar ging al snel verder in het evangelie van Johannes. Ik las tot in de vroege ochtend. Ik vond het geweldig maar ik had alleen maar meer vragen. Hoe kon de maagd Maria Jezus krijgen? Hoe is het mogelijk dat mensen Jezus Heer noemden? Hoe kon Jezus zieken genezen? Ik vond een correspondentieadres op de laatste pagina van de Bijbel dus ik schreef een brief en stelde alle vragen die ik had. Elke week stuurde ik een brief en ik kreeg er telkens een terug. Ze zeiden me de brief aan Efeze (1:17-18) te lezen en God te vragen me inzicht en wijsheid te geven om het evangelie te begrijpen. Dat deed ik, en ik voelde dat mijn hart open ging. Zonder de Heilige Geest kan niemand het evangelie begrijpen en geloven dat Jezus Heer is. Geëerd Na enkele weken vroegen ze me of ik het fijn zou vinden een kerk te bezoeken. Ze stuurde me een adres van een kerk en ik kwam erachter dat het maar 500 meter bij mijn huis vandaan was. Ik maakte een afspraak met de priester en hij zei me dat ze sinds het ontvangen van mijn eerste brief voor me gebeden hadden. Toen ik bij de kerk aankwam, zag ik een oudere man bij de voordeur staan. Hij was thee aan het drinken. Hij nodigde me uit om binnen te komen en drong er op aan dat ik als eerste naar binnen zou gaan. Ouderen en religieuze personen gaan altijd eerst in mijn cultuur. Ik weigerde maar hij was erg vriendelijk en beleefd. Binnen kwam ik erachter dat deze man de priester was. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik me zo geëerd voelde. De priester ging naar de keuken, hij maakte thee voor me en zette me eten voor. Toen stelde hij een belangrijke vraag: ‘Tevfik, geloof je dat Jezus Heer is, dat hij is gekruisigd voor onze zonden, dat hij stierf en na drie dagen opstond uit de dood, dat Hij terug is gegaan naar de hemel en ons de Heilige Geest stuurde? Geloof je dat Hij als koning zal terugkomen om over iedereen te oordelen?’ Ik antwoordde ja. Het was het belangrijkste moment in mijn leven. Ik dank de almachtige God, die zijn eigen kostbare zoon voor ons opgeofferd heeft. De dag dat ik tot geloof kwam was 16 maart 1999. De priester bad voor me en belde toen de leden van de kerk om samen te vieren dat ik voor Jezus had gekozen.

— Read more —
Contact me Learn more about Jesus

Similar stories