Dit is mijn verhaal met God. Graag wil ik het vertellen omdat ik geloof dat God grote dingen in mijn leven heeft gedaan. Wat een voorrecht is het om dat te kunnen delen. Ik ben niet een persoon die alles voor elkaar heeft, maar ik ben zeker niet meer waar ik ooit was. 

Van huis uit heb ik geworsteld mezelf te accepteren zoals ik was en ben. Toen ik jong was heb ik me vaak afgewezen gevoeld door mijn familie. Labels als 'autist' werden er op me geplakt en er werd vooral gekeken naar mijn tekortkomingen. Daardoor voelde ik me tweederangs en niet goed genoeg. Voor een tijd heb ik echt geloofd in deze labels en het idee dat ik niet in staat zou zijn om mee te komen. Bovendien had ik niet het idee dat mensen me echt zagen voor wie ik was en me niet accepteerden zoals ik was. De mensen om me heen hebben dit niet bewust gedaan, zoals we elkaar zo vaak onbewust pijn doen. Maar de pijn die ik heb ervaren hebben me wel getekend.

Mijn jeugdjaren vormden ook het begin van mijn persoonlijke relatie met God. Toen mijn moeder ongeneeslijk ziek werd en overleed, heb ik gemerkt dat God bij de mensen is die het ontzettend moeilijk hebben. Hij wilde me troosten en bij me zijn in mijn eenzaamheid en pijn. Toen ik dat ervaarde heb ik God aangenomen als mijn Redder.

Hoewel ik God had aangenomen en geloofde dat hij bestond, wilde ik nog steeds degene zijn die de controle had over mijn leven. Daar kwam bij dat ik gefrusteerd en boos was vanwege de afwijzing die ik had ervaren, boos omdat het voelde als onrecht. Als tegenreactie probeerde ik te bewijzen dat ik wel degelijk wat kon en wat waard was, om zo de erkenning en het respect van de mensen om me heen te krijgen. Ik hoopte dat ze zouden zeggen dat ik wat bereikt had in het leven en dat ik prima mee kon komen in deze wereld.  God heeft me laten inzien dat ik niet goed bezig was. Niet door met een opgeheven vingertje te zwaaien, maar door Zijn onvoorwaardelijke liefde. Door mezelf te laten leiden door frustratie en boosheid isoleerde ik mezelf en had ik continu het gevoel te moeten presteren. Door God heb ik mijn boosheid kunnen loslaten. Ik leerde te zien hoeveel God van iedereen houdt, dus ook van mij en degenen die me ooit pijn hebben gedaan! Het werd duidelijk voor me dat ik iedereen moest vergeven en dat heb ik gedaan. Dat was een enorme bevrijding.

Een ding bleef onveranderd en dat was mijn streven naar acceptatie en erkenning door de mensen om me heen. Ik richtte al mijn pijlen op carriere en werk, elk vrij uurtje stak ik hierin. DIt kostte heel veel energie en op een gegeven moment was ik doodmoe. Gefrusteerd was ik omdat voor mijn gevoel nog steeds niet de erkenning kreeg die ik wilde. Onder andere hierdoor liep mijn relatie destijds stuk. Daardoor stortte mijn wereld volledig in; als ik eerlijk was tegen mezelf, moest ik concluderen dat mijn vriendin juist degene was juist waardoor ik kon laten zijn dat ik echt 'iemand' was! Ik denk niet dat ik onoprecht ben geweest in de relatie, maar als ik eerlijk was tegenover mezelf moest ik concluderen dat ik het soms belangrijker vond wat de relatie deed voor mij dan in de andere persoon. Dit toonde mijn zelfzuchtigheid in die tijd. En eind van het liedje was dus dat we uit elkaar gingen. Daarvan gaf ik mezelf de schuld. Bovendien had ik gefaald, zo vond ik zelf. Ik voelde me schuldig en alleen, waardeloos en gebroken.

Maar dat is niet het einde van het verhaal. Juist in die ontzettende gebrokenheid en pijn heb ik God persoonlijk ontmoet. Hij was zo dichtbij, zoals hij altijd dichtbij is bij de mensen in nood. God liet me zien dat ik niet alleen was en dat ik aan Zijn onvoorwaardelijke liefde genoeg heb! Hij is altijd bij mij! God heeft me laten zien dat mijn leven niet kan controleren, maar dat Hij alles in de hand heeft. Ik moest leren de controle over mijn leven te laten gaan.  Nog veel belangrijker: ik leerde dat ik dit leven niet leef voor mezelf en mijn doelen: ik leef voor God! Hij wil niet een deel van mijn leven maar de volle 100 %! Elke dag mag ik bezig zijn met Zijn doelen en wat Hij voor mij in petto heeft, in plaats van dat ik wanhopig probeer zelf de touwtjes in handen te nemen.  Gaandeweg kwam ik ook los van mijn schuldgevoel, omdat ik weet dat Jezus mijn schuld aan het kruis heeft gedragen. Daarom gaat het er niet meer om wat ik wel of niet goed heb gedaan; Jezus leeft in mij. 'Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld' (Romeinen 8:1). Wat een bevrijding! En als God me niet veroordeelt, wie zal me dan nog veroordelen? Uiteraard ben ik niet perfect, maak ik fouten en doe ik anderen soms pijn. Dit is niet wat ik wil, maar het gebeurt. Tegelijk weet ik: er is genade en daardoor hoef ik mezelf niet continu overal voor op de kop te geven, zoals ik eerder wel deed. Het heeft geen zin, God houdt nog steeds van mij! 

Elke dag blijft een avontuur met God. Het leven is niet altijd makkelijk, meer ik weet dat het steeds beter is, omdat God met me mee loopt. Elke dag  wil ik me focussen op Hem en daardoor veranderd worden! 

Ik wil dat je, als lezer, weet dat God ontzettend van je houdt. Nog voor je geboren werd kende hij je al en hij heeft je gewild. Hij is blij met je en kijkt naar je met een grote glimlach. Hij is niet boos en wil alleen maar dat je thuis komt. Want het gaat er niet om wat wij wel of niet goed doen, maar wat Jezus voor je al heeft gedaan aan het kruis. 

'This is love, not that we first loved Him, but that He always and always will first love us'

Heb je ook ervaren dat God met jouw leven bezig is, heb je vragen of wil je graag je eigen ervaringen delen, neem contact met me op! Ik hoor graag van je.