Mam na imię Kuba. Zaprosiłem Pana Jezusa do swojego serca jako Pana i Zbawiciela, kiedy byłem mały, dlatego niewiele pamiętam z tamtego czasu. Chciałbym opowiedzieć kim Jezus jest dla mnie dzisiaj.

   Mam 15 lat i chodzę do gimnazjum, kilka tygodni temu, po jednej z rozmów z kolegami w klasie, zrozumiałem, że dla nich chrześcijaństwo jest czymś innym niż dla mnie. Mam wrażenie, że dla nich chrześcijaństwo to zbiór obowiązków, które muszą, a nie za bardzo chcą wypełniać. Dla mnie to nieodłączny element życia. Moi znajomi postrzegają Boga jako kogoś mieszkającego w kościele, kogoś do kogo śpiewa się piosenki i mówi wcześniej wyuczone modlitwy. To tak trochę jakby Bóg był ograniczony do drewnianej figurki, czy nic niemogącego obrazu. Ja znam Go innego. Odpowiadającego na modlitwy oraz kierującego moim życiem.

    Na przykład ostatnio czytaliśmy całą rodziną pismo święte i zobaczyłem, że Jezus nie oceniał ludzi po pozorach.  Kilka dni później musiałem pracować nad scenariuszem z pewną osobą, która nie cieszyła się zbyt dobrą opinia wśród moich koleżanek, osobą, którą znałem wcześniej tylko z widzenia. Postanowiłem nie oceniać jej na podstawie negatywnych opinii innych. Okazało się, że Bóg miał rację, że osoba okazała się całkiem fajnym wspólnikiem.

   Często modlimy się o Boże wsparcie w trudnych sytuacjach, w jakich wkrótce się znajdziemy. Kiedyś na festiwalu podróżniczym wygrałem namiot, innym razem ja i moi koledzy daliśmy udany pokaz naszego kabaretu.

   Chciałbym, aby każdy z moich kolegów i innych ludzi mógł poznać prawdziwego Jezusa.