Ndonjëherë ndodh që marrim hapa të mëdha për ëndrra të mëdha dhe duke ecur pergjatë rruges nuk e kuptojmë që nuk jemi më në rrugë të hapur por në tunel.Ngaterrojmë hapat,frikësohemi nga errësira,humbim rrugën,vritemi sepse nuk dime ku te ecim nuk shohim dritë dhe thjesht ulemi të rraskapitur,dorëzojmë gjithçka,vrasim shpresen dhe dorezohemi të sigurt që nuk kthehemi dot më tek hyrja fillestare dhe as ka shprese per te dale ne fund sepse humbem rrugen dhe shpresen.Ndonjeherë kur sapo ke nenshkruar ti heqesh shpresen vetes shfaqet drita ne fund te tunelit dhe ti rilind mes drites dhe kur ke dale tashme nga tuneli shikon nje rrugë te re dhe shpresa eshte me e forte se ajo qe kishe ne hyrje te tunelit sepse ti tani e di çdo te thotë kur dielli te gjen ne mes të erresires.Kjo ndodhi pergjate jetes time,nje rruge e gjate ne tunel derisa drita me zbuloi daljen.Kjo video ka historine time,shpresoj qe do kenaqesh duke e degjuar.