“Celibaat het niet dan schaadt het niet”

Hoe vertel ik het je in zo weinig mogelijk woorden?

Over een mooi en hoopvol leven! 

Hoe het begon

Ik vond een relatie met God als kind al belangrijk. Ik was zo opgevoed en ging mee naar de kerk. Ik nam daar ook wel vriendjes mee naar toe. 

In de puberjaren kwam er echter verzet. Verzet tegen deze sleur. Op een goed moment zei ik tegen mijn vader - hij was 60 jaar ouder - “dat hij het geloof en die kerkgang maar op zijn buik moest schrijven”. Ik gebruikte daar natuurlijk andere woorden voor. Ik was het zo zat, om te gaan. Het zei mij niets! Is dat herkenbaar?

Op mijn 18e werd ik verliefd. Op Sytske, al snel daarna mijn vrouw. Zij ging op een zomer zondagavond naar een christelijke koffiebar. Ik ging mee. Maar niet voor het goede gesprek daar met van die zweverige figuren :-) 

Mag ik je iets vragen?

Er kwam een jonge kerel op mij af met vragen. ‘Geen polonaise aan mijn lijf’, dacht ik. Toch prikkelde hij mij op de één of andere manier. Hij kreeg het voor elkaar. Ik nam die avond - tot mijn eigen verbazing - een besluit op een uitnodiging, die hij toen deed.

Omdat ik dat uiteindelijk wel wilde, maar omdat er nog nooit een echte aanleiding was geweest. “Celibaat het niet dan schaadt het niet” dacht ik eerst nog effe. Die gozer was de aanleiding en ik zette na - later bleek - de meest belangrijke stap in mijn leven.

Hoe ging het verder?

Ik ben nu ongeveer 40 jaar ouder. Ik kan je dus achteraf pas zeggen dat het toen mijn beste beslissing is geweest. Naast mijn keuze voor Sytske, natuurlijk. Het heeft zoveel opgeleverd. Je wilt het niet weten. Ik had dit nooit gedacht.

Weet je, God houdt nu al van jou? Ook al wil jij misschien helemaal niets met hem. Wie je ook bent, wat je ook doet.

De bijbel en die Jezus. Dat boek en die man. Beiden zo belangrijk. Hen heb ik daarom in de smiezen gehouden. Ik heb er veel van geleerd en begon het na enige tijd allemaal veel beter te snappen.

Dus mijn persoonlijke keus is Hierin blijkbaar belangrijk?

Ja, hartstikke! Jij mag namelijk zelf kiezen. Niemand anders kan dat voor je doen.    We zijn immers geen robotten. Jij hebt zelf de verantwoordelijkheid.

Is het leven na deze keuze altijd gemakkelijk? Neen, helemaal niet!

Omdat ruzie, ziekte, de dood (ik heb de halve familie al begraven), verdriet, geestelijke pijn, afwijzing, angsten, de crisis (ik ben een aantal malen werkloos geweest in de laatste jaren), 'het niet meer aan de bak komen', eenzaamheid, mij ook bekend voorkomen.

Als die God dan zo machtig is kan hij er toch wel wat aan doen? Dat is een veel gehoorde vraag.

Mijn relatie met die Jezus blijkt daarin crusiaal te zijn. Hij geeft mij wat ik daarvoor niet kon vinden.  

Ik ben er dus van overtuigd geraakt dat God iedere dag met jou en mijn leven te maken wil hebben!

Ik wil je dus uitdagen? Wat maakt dit verhaal bij jou los?                          

Kan ik iets voor je betekenen?

Ik wens je in ieder geval veel succes toe in je verdere zoektocht!