Hierbij wil ik mijn verhaal eens opschrijven en delen ,misschien kan ik er andere mee helpen. En ook voor mezelf wel eens goed denk ik om eens terug te kijken hoe ik mijn leven tot nu toe beleefd heb met God. Mijn verhaal op zich is niet zo bijzonder boeiend ,waar ik mee bedoel, dat ik niet heel diep in de goot gezeten heb of hele erge dingen heb meegemaakt waardoor ik ineens tot geloof kwam .Ik kom uit een christelijk gezin, we waren thuis gereformeerd. Ik ben de jongste van drie kinderen ,ik heb nog een zus en een broer boven mij. We waren als kind altijd wel verplicht één keer per week naar de kerk te gaan en ook naar catechisatie, toen we de leeftijd ervoor hadden. De kerk vond ik best wel saai, de liederen en psalmen werden in een (voor mij) te laag tempo gezongen en de preek kon ik vier minuten volgen alvorens ik regelmatig m'n ogen dicht deed en aan andere dingen dacht. Aan de wedstrijd van gister, of aan de zaterdagavond, hoe gezellig het was in de disco. Ik denk dat een hoop kinderen dat hadden en zeker op die leeftijd ,als je puber bent. Op mijn 19e kreeg ik verkering met m'n huidige vrouw,die was ook gereformeerd,dus onze ouders waren sowieso blij en wij ook met elkaar. We gingen samen vaak naar kerk en deden belijdenis. Het kerkgaan is er altijd wel in gebleven wat dat aangaat,ik heb eigenlijk nooit een periode gehad dat ik er klaar mee was. Ook toen we kinderen kregen, bleven we gewoon naar de kerk gaan , voor de rest ondernamen we geen activiteiten die ivm kerk en geloof stonden. We hebben ook onze twee kinderen laten dopen en ook aan het kerkgaan laten wennen. Ik werd op een gegeven moment wel gevraagd voor ouderling ,maar met kleine kids en een vrouw die regelmatig werkte in de avond werd het lastig voor mij om daarvoor tijd vrij te maken. En ik vond het niet bij mij passen, ik ben niet zo'n grote prater, misschien moet je vertrouwen en bidden (dacht ik ) naar God en dan om hulp te vragen voor deze functie,maar zover is het dus nooit gekomen. Ik ben de laatste jaren ook niet meer gevraagd . Ik wilde toch op een gegeven moment wel wat meer beteken voor de kerk en de gemeente,maar ik wist niet wat. Op een zondagmiddag in de kerk werd er een oproep gedaan ,dat je je eigen kon aanmelden voor de Alpha cursus. Mijn vrouw had hem toen al een jaar daarvoor gedaan en vertelde mij dat het de moeite waard was. Dus ik na de dienst mezelf aangemeld . De cursus startte in januari en zou eindigen in april. De eerste keer toen ik kwam was op zaterdagochtend en we begonnen met ontbijt. Alleen maar mannen , en we praten tijdens het ontbijt over van alles en nog wat. Na het ontbijt was er elke keer een thema en een spreker die daarover vertelde . Ik vond het heerlijk. Zo duidelijk voor iedereen en zo ontspannen allemaal. Ik kon bijna niet wachten op de tweede cursus ochtend, ik had het zo naar m'n zin en ik kreeg een ander beeld over christen zijn en het geloof. En dan als mannen dingen met elkaar delen,heel bijzonder ! Ik vond het zo jammer dat na 10 weken de cursus was afgelopen,ik wilde meer !! Het jaar daarna heb ik hem weer gedaan en het was weer bijzonder. Je komt ook in contact met andere christenen en zo kwam het dus dat ik nu in een organisatie zit die zich inzet voor de mindere in de samenleving. Zieke, bejaarden,asielzoekers, gehandicapten, we organiseren leuke activiteiten voor deze mensen ism jongere van diverse clubs hier in het dorp. Het is mooi om dit te doen en mee bezig te zijn. Het is één en al positiviteit en liefde!! En dat is God ook! Hij heeft dit op mijn pad laten komen dat weet ik zeker,het past ook bij mij. Naast dit ,volg ik ook een cursus Aanstekelijk Christen, dat wordt gegeven door Ruud van Delft. Dit is een soort vervolg van de Alpha cursus . Ruud is ook paar keer spreker geweest op de Alpha cursus en hij kan het heel goed overbrengen op mensen , met veel passie en plezier vertelt hij over het geloof,God en de Bijbel. Ik ben God dankbaar dat ik sta waar ik nu sta en bepaalde mensen op mijn pad ben tegen gekomen. Ik hoop en bid dat ik tot mijn dood standvastig mag blijven en zijn in mijn geloof in God. Dat ik ook aanstekelijk mag worden naar andere toe. Nee een leven zonder God kan ik me echt niet voorstellen.