Për:

Lënda: Programet e ndihmës.

I nderuar Zotëri / Zonjë,

Më 10 gusht 2018, unë u bashkova me një lëvizje sociale të quajtur “Kapërce” – një lëvizje që kërkon të promovojë statusin, cilësinë e jetës dhe të drejtat e “personave me aftësi të kufizuara transparente” – njerëz si unë që vuajnë nga probleme mjekësore dhe aftësi të kufizuara të rënda që nuk janë të dukshme – dhe si pasojë vuajnë mohim shumë të gjerë të të drejtave.

Kam dëgjuar që kompani të mëdha teknologjike si Google, Facebook ose Amazon drejtojnë programe të ndihmës sociale – për të cilën këto organizata mund të aplikojnë për ndihmë financiare, e cila testohet në përputhje me kriteret dhe kriteret e vendosura nga këto kompani.

Po kërkoj informacione më të hollësishme rreth këtyre programeve të ndihmës.

Përshëndetje,

Assaf Binyamini,

Rruga e Kosta Rikës 115,

Hyrja A-Apartament 4,

Kiryat Menachem,

Jeruzalemi,

ISRAEL, Qyteti për t’iu përgjigjur ZIP: 9662592

Numrat e telefonit: në shtëpi- 972-2-6427757.

Mobile-972-58-6784040.

numri i faksit-972-77-2700076.

Post Scriptum. 1) Themeluesi i lëvizjes “Merrni Mbi” Unë u bashkova, dhe personi që e drejton atë edhe sot është Znj. Tatiana Kadochkin, me të cilën mund të kontaktoni në numrin e telefonit 972-52-3708001.

Kontakti telefonik me të është i mundur të Dielën

deri të enjten midis orëve 11: 00-20: 00 me kohën e Izraelit, përveç festave hebreje dhe festave të ndryshme izraelite.

Më poshtë është një lidhje në faqen tonë të internetit:

https://www.nitgaber.com/

2) Këtu janë disa fjalë shpjeguese për tonat

lëvizje, siç u shfaqën në shtyp:

Tatiana Kadochkin, një qytetare e zakonshme, vendosi që

formojnë lëvizjen “Kapërce” me ndihmën e asaj që ajo i quan “me aftësi të kufizuara transparente”. Deri më tani, rreth 500 njerëz nga i gjithë vendi janë mbledhur për lëvizjen e tij. Në një intervistë për Ditarin e Channel 7, ajo flet për projektin dhe ata persona me aftësi të kufizuara që nuk marrin asistencën e duhur dhe të mjaftueshme nga palët përkatëse, vetëm sepse ato janë transparente.

Sipas saj, popullata me aftësi të kufizuara mund të ndahet në dy grupe: persona me aftësi të kufizuara me karrige me rrota dhe persona me aftësi të kufizuara pa karrige me rrota. Ajo e përkufizon grupin e dytë si “me aftësi të kufizuara transparente” sepse thotë se ata nuk marrin të njëjtat shërbime si ata me aftësi të kufizuara me karrocë, edhe pse përcaktohet se kanë një aftësi të kufizuar 75-100 përqind.

Këta njerëz, shpjegon ajo, nuk mund të sigurojnë jetesën më vete dhe kanë nevojë për shërbime shtesë që u takojnë personave me aftësi të kufizuara. Për shembull, personat me aftësi të kufizuar transparente marrin një pension të ulët invaliditeti nga Instituti Kombëtar i Sigurimeve, nuk marrin shtesa të caktuara siç janë pagesa e shërbimeve speciale, ndihma e shoqërimit, ndihma e lëvizjes dhe ata gjithashtu marrin një ndihmë më të ulët nga Ministria e Strehimit.

Sipas një studimi të kryer nga Kadochkin, këta persona me aftësi të kufizuara transparente janë të uritur për bukë pavarësisht përpjekjes për të pohuar se në Izrael në 2016 nuk ka njerëz të uritur për bukë. Studimi që ajo kreu gjithashtu thekson se nivelet e vetëvrasjeve midis tyre janë të larta. Në lëvizjen që ajo themeloi, ajo punon për të përfshirë invalidët transparentë në listat e pritjes për strehimin publik. Kjo sepse ajo thotë se ata zakonisht nuk hyjnë në këto lista edhe pse supozohet se janë të ligjshëm. Ajo mban mjaft takime me anëtarët e Knesset dhe madje merr pjesë në takime dhe diskutime të komisioneve përkatëse në Knesset, por ajo thotë se ata që mund të ndihmojnë nuk dëgjojnë dhe dëgjuesit janë në opozitë dhe për këtë arsye nuk mund të ndihmojnë ..

Ajo tani po u bën thirrje gjithnjë e më shumë personave me aftësi të kufizuara “transparente” që të bashkohen me të, të kontaktojnë atë në mënyrë që të mund t’i ndihmojë ata. Sipas mendimit të saj, nëse situata vazhdon siç është sot, nuk do të shpëtojë nga demonstrata e personave me aftësi të kufizuara të cilët do të kërkojnë të drejtat e tyre dhe kushtet themelore për të jetuar.

3) Numri im i identitetit: 029547403.

4) Adresat e emailit tim: 029547403@walla.co.il ose: asb783a@gmail.com ose: assaf197254@yahoo.co.il ose: ass.benyamini@yandex.com ose: a32assaf@outlook.com Ose: assaf002 @ mail2world .com

 5) Kuadri terapeutik në të cilin gjendem:

Shoqata Reut – Avivit Hostel,

Rruga Avivit 6,

Kiryat Menachem,

Jerusalem, Qyteti për t’iu përgjigjur ZIP: 9650816

Numrat e telefonit në zyrat e hotelit:

972-2-6432551. Ose: 972-2-6428351.

Adresa e emailit e hotelit: avivit6@barak.net.il

6) Unë trajtohem nga një punonjës social nga hoteli avivit.

7) Mjeku i familjes me të cilin po monitorohem:

Dr. Brandon Stewart,

“Shërbimet Shëndetësore Clalit” – Klinika Shëtitore,

Rruga Daniel Janowski 6,

Jerusalem, Qyteti për t’iu përgjigjur ZIP: 9338601.

Një numër telefoni në zyrat e klinikës: 972-2-6738558.

Numri i faksit në zyrat e klinikës: 972-2-6738551.

8) Mosha: 48. Statusi martesor: Beqar.

 9) Lloji / modeli i kompjuterit në shtëpi:

Procesori Intel (R) Core (TM) i5-3470 CPU @ 3.20 GHz

Memoria e instaluar (RAM): 8,00 GB

(Mund të përdoret 7.88 GB)

Sistemi operativ i sistemit Type-64-bit, i bazuar në procesor x64

Emri i kompjuterit: 111886-PC

Po e marr me qira nga dita e parë

E hënë, 30 dhjetor 2019, nga kompania “Përshtatës kompjuterikë”.

10) Po përdor sistemin operativ

dritaret 10

11) Unë shfletoj në internet duke përdorur një krom shfletuesi dhe përdor zmadhim të konsiderueshëm të karaktereve të ekranit për shkak të një problemi të shikimit.

12) ISP-ja ime: E nxehtë.

13) Data e lindjes: 11/11/1972

14) Do të vë në dukje se unë jam një person që flas hebraisht – dhe njohuritë e mia për gjuhët e tjera janë shumë të kufizuara. Përveç anglishtes së nivelit të mesëm në të ulët dhe frëngjishtes së nivelit shumë të ulët, nuk kam njohuri të mëtejshme në këtë fushë. Kërkova ndihmën e një kompanie private të përkthimit për të shkruar këtë letër.

15) Këtu është një raport shoqëror i shkruar për mua në vitin 2011:

* Unë do të doja të theksoja se arrita për rehabilitim në Spitalin Psikiatrik Kfar Shaul në Jeruzalem më 8 Mars 1994 dhe jo gjatë vitit 2004, siç ishte shkruar gabimisht në këtë raport.

28 qershor 2011

Për: M.G.A.R. Kompania

Re: Assaf Binyamini, Id. Nr. 29547403 – Raporti Psikosocial

Sfondi i përgjithshëm: Assaf ka lindur në 1972, beqar, jeton vetëm në një apartament në HaRakefet St. nën statusin e strehimit të mbrojtur (strehim i mbrojtur) në emër të një shporte rehabilitimi, ai jeton me anë të një ndihme për aftësinë e kufizuar në sfondin e një paaftësia mendore.

Assaf është djali i madh në një familje që përbëhet nga katër persona. Prindërit e tij u divorcuan kur ai ishte tetë vjeç, marrëdhëniet midis prindërve të tij gjatë martesës së tyre përshkruhen si të ashpra. Babai u martua përsëri dhe Assaf kishte tre gjysmë vëllezër e motra nga kjo martesë. Pas divorcit, Assaf mbeti me nënën dhe motrën e tij.

Që nga fëmijëria e tij, Assaf vuajti nga vështirësi emocionale dhe motorike. Pas një ndryshimi të vendbanimit në moshën 4 vjeç, ai ndaloi së foluri. Ai u referua në psikoterapi në një kopsht terapeutik. Assaf ishte një fëmijë i qetë i cili veçohej, ai kalonte orët e pasdites duke lexuar libra historie, duke punuar në kompjuter, aktiviteti i tij i vetëm shoqëror ishte brenda kornizës së lojërave të shahut.

Gjatë adoleshencës, gjendja e tij shëndetësore u përkeqësua rëndë, ai zhvilloi iluzione përndjekëse (të Paligjshme), ndër të tjera kundër gruas së babait të tij. Një përpjekje për vetëvrasje u ekspozua dhe ai u shtrua në spital disa herë në Qendrën e Shëndetit Mendor Geha. Një përpjekje për ta rehabilituar atë u krye në një hotel në Petah Tikva, megjithatë dështoi. Nga kjo moshë, ai nuk ishte më i integruar në asnjë kornizë, ai ishte një fëmijë i refuzuar nga shoqëria, sjellja e tij e çuditshme gjithashtu shkaktoi agresion të madh nga rrethina e tij ndaj tij, dhe kjo e përkeqësoi edhe më shumë gjendjen e tij.

Në fillim të të 20-ave, Assaf vuante nga simptoma të ndryshme, ato kryesore ishin obsesive-kompulsive, të cilat përfshinin edhe vetë-dëmtim – manifestime të tilla të vetë-dëmtimit fizik nuk u kthyen më në këtë mënyrë, por aktualisht, Assaf dëmton veten, me anë të mënyrën që ai përdor për të përballuar shoqërinë dhe realitetin që e rrethon (dhe lidhur me këtë çështje – informacione të mëtejshme do të jepen në vazhdim).

Në 2004, Assaf u shtrua në spital në Departamentin e Rehabilitimit në Kfar Shaul dhe prej andej ai u transferua në një strehim të mbrojtur (strehim i mbrojtur) me shoqërimin e Shoqatës së Shëndetit Mendor Enosh. Gjatë viteve në të cilat ai u trajtua në Departamentin e Rehabilitimit, gjendja e tij u përmirësua, simptomat obsesive-kompulsive u dobësuan ndjeshëm dhe nuk u vërejt asnjë përmbajtje psikotike si iluzione ose halucinacione. Assaf u shoqërua nga ekipi rehabilitues i Spitalit Psikiatrik Kfar Shaul, ai vazhdoi të merrte shoqërim në vendbanimin e tij përmes Shoqatës së Shëndetit Mendor Enosh, ai mori trajtim psikiatrik, gjendja e tij shëndetësore është stabilizuar dhe ai jeton i pavarur brenda komunitetit.

Assaf punoi vullnetarisht për disa vjet në Bibliotekën Kombëtare të Izraelit, por ai u largua për shkak të përkeqësimit të gjendjes së tij fizike. Më pas, Assaf punoi për rreth një vit e gjysmë në Ha’Meshakem Sheltered Company (2005 – 2006). Ai u largua për shkak të vështirësive me stafin, sipas tij. Më pas, ai punoi në një fabrikë të mbrojtur të prodhimit në HaOman St., dhe ai u largua për shkak të vështirësive në transport ndërsa po përpiqej të mbërrinte në këtë vend pune. Gjatë vitit 2006 – 2007, ka ndodhur një rënie graduale e gjendjes së tij fizike dhe mendore, dhe që nga ajo kohë ai vuan nga një akumulim i problemeve mendore dhe fizike – probleme të shpinës, probleme të tretjes, përkeqësim të gjendjes së tij psoriatike, probleme të kyçeve, më të rënda dhe sulme më të shpeshta ankthi. Assaf ka humbur besimin në shërbimet publike, ai pretendon se ka një përkeqësim të cilësisë së shërbimit dhe profesionalizmit të punonjësve. Ai ka përfunduar lidhjen dhe marrëdhëniet e tij me Shoqatën e Shëndetit Mendor Enosh, u përpoq një shoqërim akomodimi me anë të Kidum

Shoqata, e cila nuk ka pasur sukses. Në Prill 2007, ai iu drejtua Shoqatës Tzohar, një shoqatë private që merret me rehabilitimin dhe rikuperimin.

Në nëntor 2007, ai u referua në Shoqërinë e Regjistruar të Shëndetit Mendor Reut Community dhe u pranua nën statusin e strehimit të mbrojtur (strehim i mbrojtur) në Avivit Hostel, dhe ai shoqërohet nga stafi i Hostelit.

Gjatë shoqërimit tonë, të siguruar gjatë tre viteve të fundit, mund të vërehet një përkeqësim i gjendjes së shëndetit mendor të Assaf, dhe më poshtë janë disa indekse në lidhje me këtë përkeqësim:

Niveli i dyshimit të A. Assaf po rritet, një dyshim që intensifikohet nga një botëkuptim pesimist, një mungesë absolute besimi dhe besimi në ndonjë faktor terapeutik, qoftë mjekësor, psikiatrik apo profesional. Marrëdhënia që ai mban me stafin e Hostelit është shumë e pjesshme, ai refuzon të pranojë udhëzues (instruktorë) nga Hosteli dhe ai është i gatshëm të mbajë kontakte vetëm me punonjësin social, të cilin ai gjithashtu e konsideron si përfaqësues të një sistemi që nuk kërkojnë mirëqenien e tij.

B. Një tendencë për veçim e cila përkeqësohet. Assaf nuk është i lidhur me ndonjë kornizë sociale. Ai nuk mban ndonjë marrëdhënie miqësore njerëzore, jo me banorët e Hostelit dhe siç u tha më lart, as me udhëzues (instruktorë) nga Hosteli, as me familjen e tij, nga e cila gjithashtu distancohet, pothuajse deri në një shkëputje të plotë ( fjala “pothuajse” përdoret pasi nëna e tij këmbëngul të ruajë lidhjen pavarësisht rezistencës së tij). Ai nuk merr pjesë në asnjë jetë të komunitetit, e gjen veten të izoluar në vetmi të plotë të Shtunave dhe Pushimeve, ai nuk i përgjigjet asnjë oferte për t’u bashkuar me një kornizë të caktuar, një ngjarje, prag festash dhe të ngjashme.

C. Përzierjet dhe takimet me faktorë terapeutikë: gjatë tre viteve, gjatë të cilave ne po shoqëronim Assaf, ai arriti të ndërronte disa mjekë të familjes në HMO, disa prej tyre kërkonin qartë mirëqenien e tij, megjithatë ai nuk dinte si për ta identifikuar këtë. Ai u grind dhe debatua me stafin në Klinikën e Komunitetit të Shëndetit Mendor në Kiryat Yovel dhe plotësisht refuzoi të vazhdonte mbikëqyrjen e tij psikiatrike atje. Edhe atje, stafi u përpoq të vinte drejt tij, por ai nuk e vuri re atë. Përkundër faktit se ai është i sëmuri kryesor nga kjo histori, ai apeloi tek çdo entitet që lidhet me shëndetin mendor në mënyrë që të sigurojë një mbikëqyrje alternative psikiatrike. Më në fund, pas thirrjes sonë në Ir Ganim HMO, u arrit një rregullim i caktuar, përtej shkronjës së ligjit, duke lejuar mbikëqyrjen e kërkuar në HMO. Takimet e tij shoqërohen gjithmonë duke shkruar dhjetra letra ankesash, duke përfshirë thirrje për media, në lidhje me të gjithë faktorët që e trajtojnë atë: shporta e rehabilitimit, Shoqëria e Regjistruar e Shëndetit Mendor të Komunitetit, Instituti Kombëtar i Sigurimeve, HMO-të dhe më shumë.

D. Bojkoti i Hostelit dhe Shoqata e shoqërimit: megjithëse ai vazhdon të marrë një shoqërues në emër të Shoqërisë së Regjistruar të Shëndetit Mendor Reut Community, ai refuzon të arrijë vetë në Hostel dhe takimet kryhen vetëm si thirrje shtëpie. Dyshimi dhe armiqësia e tij janë të drejtuara ndaj stafit dhe banorëve të Hostelit dhe ai madje shkruan ankesa dhe ankohet shumë për vetë shoqërimin. Sidoqoftë, një nivel i caktuar gjykimi për realitetin normal ekziston, dhe përkundër zemërimit dhe ankesave, ai është përmbajtur deri më tani nga shkëputja e marrëdhënies edhe me ne.

E. Një nivel në rritje i ankthit: Assaf është shumë i shqetësuar për të ardhmen e tij të ardhshme, si përsa i përket shëndetit të tij psikiatrik dhe opsioneve të tij të akomodimit, ashtu edhe financiarisht dhe ekzistencialisht. Ky nivel ankthi e bën atë të jetojë në mungesë dhe kursim të padurueshëm.

F. Abstinenca dhe masa shtrënguese gjatë jetës së tij të përditshme: Assaf është i bindur se në një të ardhme jo shumë të largët ai do të bëhet i pastrehë, dhe nga konsideratat e tij, ai kursen energji elektrike dhe kursen në çdo shpenzim tjetër, dhe për këtë arsye, ai bën mos ta ngrohë apartamentin e tij gjatë dimrit, nuk e ngroh ushqimin e tij dhe ai nuk e lejon veten të përjetojë ndonjë kënaqësi ose kënaqësi. Ai gjithashtu ekonomizon kur bëhet fjalë për çështjet e tij shëndetësore, të tilla si trajtime dentare ose ilaçe që mund të lehtësojnë vuajtjet fizike dhe dhimbjet nga të cilat vuan.

G. Një angazhim obsesiv në korrespondencë dhe shkrim për çdo faktor të mundshëm që ai mendon se historia e tij mund të prekë zemrën e tij, duke e bërë atë të sigurojë ndihmë brenda një korrespondence të gjerë është bërë praktika e tij e jetës, ai shkruan, fotografon dhe ndonjëherë shpërndan në dhjetra kopje , te Zyrat Qeveritare, Anëtarët e Knesset, revistat periodike dhe revistat, shoqatat, firmat ligjore, organet dhe entet private, vendet e biznesit dhe më shumë. Në shumicën e rasteve, ai nuk merr asnjë përgjigje, në raste të caktuara ai merr një vëmendje – kjo praktikë i dha kuptim dhe përmbajtje jetës së tij. Sipas tij, për sa kohë që është gjallë, ai do të vazhdojë dhe kjo është mënyra e tij e luftës për të drejtat që i meritojnë.

H. Vështirësitë në përshtatjen me vendet e punës: gjatë gjithë periudhës kohore, Assaf shkëmbeu disa vende pune, çdo herë në bazë të vështirësive ose aksesit ose ankesave në lidhje me kushtet e tij të punës. Sidoqoftë, duhet të theksohet se kohët e fundit ai gjeti vetë një vend të biznesit që e punëson atë tre herë në javë, dhe deri më tani, ata janë të kënaqur me të. Vetë Assaf nuk ka shumë besim në këtë vend, megjithatë që nga sot, dhe për dy muajt e fundit, ai ka arritur të durojë.

Në përmbledhje: nuk ka dyshim se imazhi i tij psikiatrik nuk është i zakonshëm, ka disa aftësi që janë ruajtur relativisht, të tilla si: aftësia njohëse, aftësitë e tij të shprehjes me gojë dhe me shkrim, dhe nga ana tjetër, një dëmtim i rëndë mendor. Ai ndodhet brenda një rrethi të mbyllur të vetmisë dhe dëshpërimit. Natyra e simptomave të tij nuk e lejon atë të marrë ndonjë ndihmë ose mbështetje, ai është i bindur se e gjithë bota është kundër tij, se nuk ka rrugëdalje dhe se situata do të përkeqësohet vetëm. Nuk ka shpërthime psikotike në kuptimin zakonor, megjithatë ekzistojnë inat dhe agresion të rëndë, të cilat aktualisht, drejtohen kryesisht ndaj nënës së tij kur ajo guxon ta vizitojë atë (kjo ishte shumë më keq kur ai jetonte me një partner i cili vuante nga hidhërimet e tij të rënda , dhe si rezultat u detyruam të ndërpresim partneritetin e tyre në apartamente). Në lidhje me Assaf, ndjesia është se e gjithë struktura është një strukturë hermetike paranojake, gjykimi i tij për realitetin është shumë i dëmtuar dhe joadekuat dhe kjo është veçanërisht e dukshme kur ai nuk identifikon njerëzit që duan ta ndihmojnë dhe ai i largon të gjithë larg. Possibleshtë e mundur të vërehet rënia e efektit, deri në mungesë të ndonjë emocioni njerëzor, madje edhe në lidhje me njerëzit e afërt ose kujdestarët / terapistët, me të cilët ai është në kontakt të përditshëm. Emocioni dominues që e kontrollon atë është dëshpërimi, i cili vazhdon të përkeqësohet. Kjo ndikon në cilësinë e jetës së tij, për të mos përmendur nivelin jashtëzakonisht të ulët të jetës në të cilën ai jeton.

Si personi që e ka shoqëruar atë për dy vitet e fundit, dhe nga bisedat që ai mbajti me Psikiatrin që e trajtoi atë, nuk ka dyshim se vështirësitë e tij në sjellje, problemet e tij mendore, hidhërimet dhe të ngjashme, kanë të bëjnë dhe burojnë nga çrregullimi i tij mendor, dhe për këtë arsye, sjellja e tij e prerë, fyese dhe e egër duhet të konsiderohet gjithashtu si një simptomë e problemeve të tij dhe jo si një pjesë e veçantë e tyre.

Naomi Harpaz

Punë sociale

Bujtina Avivit

Ir Ganim.

Shoqëria e Regjistruar e Shëndetit Mendor të Komunitetit REUT

Hosteli “Avivit”

Avivit Hostel, 6 Avivit St., Jerusalem 96508, Telefax: 02-6432551

Email: avivit6@barak.net.il

16) Më poshtë janë disa shpjegime / detaje rreth gjendjes së strehimit të të hendikepuarve.

a Problemi i financimit / pagimit të qirasë – shumë vite më parë, (dhe nuk është e qartë nga kush, por me sa duket nga një zyrtar qeveritar) u vendos që personat me aftësi të kufizuara që jetonin në komunitet kishin të drejtë për 770 NIS në muaj për të paguar qiranë. Siç dihet, çmimet e shtëpive janë rritur në Izrael në vitet e fundit, duke rritur natyrshëm edhe qiranë. Por shifra e NIS 770, e vendosur plotësisht në mënyrë arbitrare shumë vite më parë, pa ndonjë shpjegim apo logjikë, nuk është azhurnuar.

Për fat të keq, edhe pas një korrespondence të gjerë (mijëra apo edhe dhjetëra mijëra letra, dhe për keqardhje të këtij autori, këto shifra nuk janë ekzagjerim), dërguar çdo partie të mundshme – tryeza të ndryshme në Ministrinë e Strehimit dhe Ndërtimit, ministri të tjera, siç janë Ministria e Financave dhe Zyra e Kryeministrit, gazetarë të shumtë, shumë prej të cilëve ky autor ka folur personalisht, avokatë të shumtë, madje edhe firma hetimore dhe ambasadat e vendeve të huaja – asgjë nuk ka ndihmuar. Rezultati është që sasia e ndihmës nuk është azhurnuar dhe shumë të hendikepuar dëbohen në rrugë për të vdekur atje nga uria, etja ose i ftohti në dimër ose vapë

goditje dhe dehidrim në verë.

Duhet të theksohet se organizatat e të drejtave, të tilla si Yedid: Shoqata për Fuqizimin e Komunitetit dhe universitetet dhe klinikat e ndihmës juridike të kolegjeve me të cilat korrespondon ky autor, nuk janë kurrë në gjendje të ndihmojnë, për një arsye të thjeshtë: shuma e ndihmës së NIS 770 është parashikuar nga ligji, dhe organizatat e të drejtave mund të ndihmojnë në përputhje me ligjin aktual. Adresa e vetme ku ka nevojë për ndryshime legjislative është Knesset.

Por çështjet bëhen vetëm më të komplikuara: siç dihet, për një kohë të gjatë (këto rreshta u shkruan të Premten, 17 Janar 2020) Izraeli ka qenë në një fushatë elektorale pas tjetrës, dhe madje edhe zgjedhjet e treta, të planifikuara për gjashtë javë kështu, do të jo domosdoshmërisht paralajmëron krijimin e një qeverie funksionale. Duhet të theksohet se edhe kur Knesset dhe qeveria iu përgjigjën pyetjeve të këtij autori dhe organizatave me aftësi të kufizuara dhe shumë të tjerë në çështjen e ndihmës, anëtarët e Knesset automatikisht i drejtuan hetimet te organizatat e të drejtave, edhe pse anëtarët e Knesset janë plotësisht të vetëdijshëm se, në këtë rast, organizatat nuk janë adresa; ata vetë janë.

b Komunikimet me pronarët e apartamenteve: ka shumë raste në të cilat personat me aftësi të kufizuara luftojnë për të negociuar me pronarët e apartamenteve, për shkak të paaftësisë ose sëmundjes së tyre. Në këto rrethana, punonjësit socialë duhet të shërbejnë si ndërmjetësues dhe shumica e punonjësve socialë nuk mund ta marrin me të vërtetë këtë rol në çdo rast. Për më tepër, shkurtime të thella në vitet e fundit në numrin e pozicioneve të punonjësve socialë, së bashku me kushtet e vështira të punës, pagën e ulët, trajtimin e shpeshtë të pahijshëm nga ana e familjeve të pacientëve – të cilët shpesh i konsiderojnë në mënyrë të padrejtë punonjësit socialë si përgjegjës për kujdesin e gabuar të tyre të afërmit marrin – e kombinuar me ngarkesën e pamundur të punës që ndonjëherë i detyron ata të lënë pas dore rastet urgjente ose të rrezikshme, duke shtuar vështirësitë e të hendikepuarve në gjetjen e një apartamenti të përshtatshëm dhe që punonjësi social ta ndihmojë atë.

c Mjetet e pagesës së pacientëve – ka raste në të cilat një person lëviz për të jetuar në komunitet pas një periudhe të gjatë në spital dhe nuk ka zakone normale të jetës, të tilla si shkuarja në punë ose marrja e përgjegjësisë për menaxhimin e jetës së tij. Shpesh, kushtet për nënshkrimin e një qiraje, të tilla si një kontroll garancie, janë të paarritshme për njerëzit në këtë fazë të jetës së tyre. Strukturat e mëparshme të trajtimit dhe rehabilitimit (njërën prej të cilave ky autor e përdori 25 vjet më parë kur u lëshua nga spitali në një ambient të jetesës së asistuar) janë mbyllur ose kanë shkurtuar operacionet e tyre në vitet e fundit, duke parandaluar rehabilitimin nga njerëzit në këtë fazë të jetës së tyre , të cilët nuk mund të bëjnë progres pa këto struktura kritike të trajtimit dhe rehabilitimit.

d Problemet rregullatore – aktualisht, ekziston një çekuilibër i plotë në lidhje me të drejtat dhe detyrat e pronarëve të apartamenteve nga njëra anë dhe qiramarrësve nga ana tjetër. Shumë ligje mbrojnë pronarët e apartamenteve nga abuzimi i mundshëm i periudhës së qirasë nga ana e qiramarrësve; anasjelltas, nuk ka ligje për të mbrojtur qiramarrësit nga abuzimi nga pronarët e apartamenteve. Si pasojë, qiradhëniet përfshijnë shumë klauzola skandaloze, drakoniane, dhe ndonjëherë edhe të paligjshme, dhe nuk ka ligje për të mbrojtur qiramarrësit, të cilët janë të detyruar të nënshkruajnë qiratë. Ne shume

rastet, qiramarrësit nuk kanë të drejtë ligjore të kundërshtojnë klauzolat e dëmshme që ata duhet të nënshkruajnë si kusht për marrjen me qira të pronës dhe ata janë plotësisht të ekspozuar ndaj kapriçiozitetit të pronarëve të apartamenteve, ndonjëherë edhe gjatë periudhës së qirasë. Ky është padyshim një problem për popullatën e përgjithshme, por duhet menduar që natyrisht është më e vështirë për grupet në disavantazh, siç janë personat me aftësi të kufizuara ose të sëmurët për t’u marrë me pronarët e apartamenteve në këto rrethana.

e Vështirësitë në shpjegime – ka vështirësi thelbësore në lidhje me vështirësitë e ngritura dhe zbulimin e tyre në arenën publike me qëllim të bërjes së ndryshimeve të nevojshme. Prioritetet aktuale të mediave të ndryshme, të cilat nuk janë të interesuara për këtë temë, ndarja midis organizatave me aftësi të kufizuara, mosinteresimi i shumë partive në shoqërinë në të cilën jetojmë për të marrë një rol aktiv në përpjekjet për të korrigjuar dhe përmirësuar situatën peshojnë dhe pengojnë shumë përpjekjet për të rritur ndërgjegjësimin e publikut në lidhje me këto probleme në një mënyrë që do t’i detyrojë anëtarët e Knesset të ndryshojnë ligjet sesa të vazhdojnë t’i injorojnë ato dhe të mos bëjnë asgjë. Ekziston një vështirësi tjetër në lidhje me fillimin e një fushate reklamuese: personat me aftësi të kufizuara që jetojnë me një pension të aftësisë së kufizuar nuk mund të paguajnë shumat e mëdha që kërkojnë agjencitë reklamuese për menaxhimin e një fushate për t’u marrë me këtë çështje, dhe përpjekjet e shumta të këtij autori për të anashkaluar këtë pengesë nga anëtarësimi në një projekt reklamues të studentëve nuk ka ndihmuar, sepse studentët nuk kanë treguar interes dhe e kanë konsideruar çështjen të rëndësishme.