Moja historia zaczyna się, gdy mam 6 lat. Nie pamiętam dokładnej daty ani godziny. Pamiętam, że siedziałyśmy z siostrą i mamą na łóżku. Wtedy modliłyśmy się i oddałam swoje życie Jezusowi. Wszystko było ok, ale .....

CO TO TAK NAPRAWDĘ ZNACZY W CODZIENNYM ŻYCIU?

Tego wtedy jako małe dziecko nie rozumiałam.

Kilka lat późnej w szkole podstawowej moja koleżanka postawiła przeciwko mnie większość klasy. Nie pamiętam już co było przyczyną, ale to mnie bardzo uderzyło. Moje poczucie wartości spadło do tego stopnia, że wolałam wymyślać w wyobraźni historie, w których wszyscy mnie lubili i szanowali.

Z biegiem czasu zaczęłam uciekać do wyobraźni coraz częściej i na coraz dłużej. Powodowało to coraz więcej problemów. W pewnym momencie już sama nie wiedziałam kim jestem.

Śmierć mojej babci była dla mnie szokiem. Po raz pierwszy zaczęłam się zastanowiać co by było gdybym umarła.

NIEBO CZY PIEKŁO?

Zaczęłam się tego bać. Zaczęłam mieć myśli samobójcze. Nie chciałam już uciekać do wyobraźni, ale nie umiałam inaczej. Wiedziałam, że to się Bogu nie podoba i wiedziałam też, że dłużej nie dam rady.

PEWNEJ NOCY ....

... obudziłam się i byłam pewna, że coś muszę zrobić. Postanowiłam, że jeżeli Bóg nic nie zrobi, to ja będę musiała. Klęknełam na łóżku i w myślach powtarzałam:

"BOŻE POMOŻ MI, BO JUŻ WIĘCEJ TAK NIE DAM RADY".

Następnego dnia nic się nie wydarzyło. Nie próbowałam nic zmieniać, ale Bóg powoli mnie zmieniał. Od tego czasu zaczęłam czytać Pismo Święte i się modlić.

DZISIAJ ...

Wiem kim jestem. Wiem też, że gdyby nie ta modlitwa, gdy miałam 6 lat, nie byłoby tej modlitwy kilka lat później w nocy. Bóg mnie uwolnił od strachu.

Dzisiaj moja relacja z Bogiem jest bliska. Dzięki temu umiem powiedzieć STOP, kiedy w trudnym momentach wracają myśli, żeby wrócić do wyobraźni. Dzisiaj umiem już ją dobrze wykorzystywać :)

Moje życie nie jest idealne, ale jest w Nim Bóg , który nadaje mojemu życiu cel.

Masz pytania? NAPISZ.

Agnieszka :)