"Boven" en "beneden". 

“Alles wat van "boven" komt wordt gezegd van "beneden”" is een citaat van prof. Kuitert. Probleem is dat dit een uitspraak is van beneden. De vraag is: Is er een "boven" en als er is "boven" is kunnen we dat kennen of laat het "boven" van zich horen? De vraag is vanuit welk gezichtspunt kijk je? Ik begin misschien wat cryptisch maar ik hoop dat ik je nieuwsgrierigheid heb geprikkeld.

Onze cultuur. 

We leven in een cultuur dat het "boven" grotendeels heeft wegverklaard met dingen van "beneden". In onze mediacultuur worden christenen weggezet als onechte, starre en hypocriete mensen en daartegenover over staan echte mensen die leven vanuit zichzelf, authentiek, autonoom en gepassioneerd. Zie hier de historische strijd van de romantiek met de (georganiseerde) religie. Christenen daartegen zijn gewend geraakt anoniem als gelovige door het leven te gaan en hun ervaring, hun verhaal met God alleen met de meest intieme christen- vrienden te delen.  We leven ook enerzijds in een cultuur waarin waarheid tegenover geloven staat. Gelovigen zijn daardoor narrowminded en de mensen van de wetenschap staan in aanzien door hun objectieve kennis. Dit concept van waarheid miskend de eigen (geloofs-)veronderstellingen en haar eigen impliciete wereldbeeld. Elk mens gelooft en neemt op gezag van anderen of maatschappelijke instituties aan wat betrouwbaar, waar en waarachtig is. Sterker nog; elke waarheid is aangelegd op (geloofs-)veronderstellingen

Alle waarheid is persoonlijk?

We leven tegelijkertijd in een cultuur waarin elke waarheid als jouw waarheid wordt gezien. Onderliggende gedachte is de (absolute)waarheid dat alle waarheid relatief en persoonlijk is, maar waarom geloven we dat? En waarom zien we daarin niet de absolute stellingname. We leven voorts in een cultuur waarin het christelijk geloof in vele vormen, kerkgenootschappen, en vele karikaturen is ontaard. Hoe ontdek je dan je schepper door alle vervormende beelden heen. “Leuk voor jou maar niet voor mij” Mijn verhaal zou je kunnen afdoen met; dat is psychisch goed te verklaren(van beneden) of dat is nou eenmaal jouw waarheid(leuk voor jou maar niet voor mij) of als je in Bagdad was geboren was je nu een moslim geweest(cultuurrelativisme). 

Subjectief en objectief?!

Mijn verhaal is een subjectief verhaal maar waarvan ik van mening ben dat er voldoende objectieve redenen zijn omdat als betrouwbaar en waarachtig voor iedereen van toepassing te laten zijn. 

“Wat zou het geweldig zijn als...........”

Mijn verhaal met God is een beetje een aanmatigende titel. Als er een God is dan lijkt me de titel “Het verhaal van God met mij” eerder gepast maar wat mij betreft mogen de laatste 2 woorden ook worden weggelaten.  Ik zou het geweldig vinden als er een superintelligente schepper is die handelt vanuit liefde. Een schepper die ook van de vrijheid van mensen houdt en niet te dominant is, maar tegelijkertijd absoluut rechtvaardig is die het kwaad en onrecht haat. Een schepper die niet al te dominant zijn aanwezigheid kenbaar maakt, die bescheiden is, die de mensen ruimte laat, inspireert en mensen nieuwe kansen biedt als ze fouten maken. Geen teddybeer of goedzak of ouwe man op de wolken. Maar een creatieve kunstenaar die iets heel bijzonders schept, maar ook eentje die zich een beetje schuil houdt zodat wie echte waardering op kan brengen wel z'n best moet doen om hem te zoeken. Maar de weg van ontkenning van wie Hij is, en de onthouding van deze erkenning onvermijdelijk eindigt in de ontkenning van jezelf. 

Copernicaanse omwenteling.

Welnu ik geloof dat deze schepper zichzelf (van boven) heeft tentoongesteld in Jezus leven en werken. Dat deed hij eenmaal objectief in de geschiedenis en vele malen subjectief in mijn eigen leven(naar beneden). Een schepper die bereid was het onrecht en de gevolgen ervan zelf te dragen. Ik heb de moed gevonden dat te erkennen en daar mijn leven op te bouwen en Hem tot middelpunt van mijn leven te maken vanuit mijn hart, gevoel, wil en verstand. Er zit een leuke analogie is de middeleeuwse veronderstelling dat de zon om de aarde draait en de relatie mens en schepper. Als je je schepper ontmoet krijg je ook een Copernicaanse omwenteling. Het leven draait niet meer om mijzelf maar (ik draai in een baan) om mijn schepper. In religie gaat het vaak om: Kan in iets van God gedaan krijgen om mijn eigen leven te verbeteren. Maar als je echt je schepper ontmoet dan is het: “Hoe gaat Hij zijn plannen verwezenlijken en op welke manier kan ik me daarvoor beschikbaar stellen” 

Bibliotheek.

Er is een verzameling van 66 historische boeken die daarvan getuigen. De boeken variëren van 2000-4000 duizend jaar oud. Met poëtische hoogstandjes, historische kronieken, parabels, wijsheidsliteratuur, persoonlijke geschiedenissen, historische verslaglegging en met mystieke openbaringen maar met een opvallend samenhangend beeld. Van een desperate poging van de schepper om de mens te laten delen in zijn liefde. Die het noodzakelijk achtte een zekere grens te stellen van wat de mens voor onheil kan aanrichten. Die het mogelijk maakte om iets van van zijn creativiteit in ons te leggen en de mogelijkheid te bieden tot een transformatie door Zijn geest in ons te leggen.

Mijn verhaal? Geen propaganda a.u.b. 

Ik kan feitelijk verhalen vanaf mijn 18é levensjaar van een overweldigende aanwezigheid van God in mijn leven, van “gedragen worden”, tot gebedsverhoringen, visioenen en bijzondere gebeurtenissen. Maar ik kan ook vertellen van Godverlatenheid, van mijn worstelingen met God, van wanhoop en radeloosheid want mijn leven met chronische hoofdpijn(al 30 jaar) is verre van eenvoudig. Ik heb een hekel aan propaganda en ook propaganda voor mijn geloof. Veel getuigenissen gaan erover hoeveel het mij aan positieve ervaringen heeft opgeleverd (....lees hoeveel je er beter van wordt). Ik wil niet in dat patroon stappen.  Maar het feit en de ervaring dat God van mij houdt als persoon en mij persoonlijk kent en mij wil ontmoeten is voor mijn de meeste dagelijkse “lifechanging event”. Dat ervaar ik maar soms is het moeilijk om je voor te stellen, dat de schepper van hemel een aarde mij wil ontmoeten en van me houdt. Mijn voorstellingsvermogen kan dat amper bevatten. Maar dit geeft mijn leven tegelijkertijd oneindig veel perspectief en zin.