Zawsze starałam się być mało rzucającym się w oczy człowiekiem, który gdzieś tam sobie żyje, a nie wiele osób wie o jego istnieniu. Bałam się nawiązywać bliższe relacje z ludźmi. Uważałam, że nie mam wiele do zaoferowania innym, że jestem raczej nieinteresującym człowiekiem. Gdy już ktoś okazywał mi więcej życzliwości, zainteresowania niż przeciętny człowiek odrazu z tyłu głowy miałam myśl, że robi to z litości albo, że jeszcze się na mnie nie poznał i nie zauważył, że nie jestem warta uwagi.

Wpadłam można powiedzieć w taką monotonnie życia, praca, dom, praca, dom i tak w kółko dokładając do tego co niedzielną Mszę Świętą, ale wtedy uważałam, że wiara jest tylko i wyłącznie moją sprawą i co komu do tego. Wkurzałam się na Boga, że moje życie nie wygląda tak jak sobie to wymarzyłam, że pomimo tego, że wierzę, modlę się to nie pozwala mi być szczęśliwą. Czułam się bardzo samotna, nie umiałam cieszyć się życiem i dostrzegałam jedynie to, że wszyscy inni mają lepiej niż ja, że wszyscy inni są lepsi niż ja.

Pewnego razu dostałam zaproszenie na kurs organizowany przy współpracy z duszpasterstwem akademickim. Po kilku takich zaproszeniach wkońcu się na niego wybrałam. Tam spotkałam wiele wspaniałych ludzi, za pomocą których Jezus pokazał mi, że każdy człowiek jest wartościowy, że człowiek nie może być sam dla siebie tylko dla innych. Uświadomił mi, że ja taka przeciętna osóbka bez jakiś specjalnych zdolności, czy umiejętności też jest potrzebna. Jezus postawił na mojej drodze ludzi, którzy może nawet nie wiedząc o tym pomogli mi zaakceptować siebie. Pokazał mi też, że wiara przeżywana razem z innymi staje się o wiele bardziej żywa, radosna i umacniająca. Nauczyłam się czerpać radość z modlitwy, ze spotkań z ludźmi i dużo bardziej pozytywnie patrzeć na swoje życie, skupiać się na tym co jest dobre, a nie co złe, pomimo tego, że zdarzają się trudne i przykre sytuacje.

Chciałam jeszcze dodać, że bardzo prawdziwe stały się dla mnie słowa piosenki: "Bo nikt nie ma z nas tego co mamy razem, każdy niesie ze sobą to co ma najlepszego, a więc aby wszystko mieć potrzebujemy siebie razem bracie, siostro ręka w rękę z nami chodź".