Mam na imię Zuzanna i jestem muzykiem. Do niedawna mieszkałam na wsi. Wyjechałam na studia do Krakowa i pojawił się problem który ciągnął się za mną przez ponad rok. Nie mogłam znaleźć wspólnoty. Ludzi z którymi bez wstydu mogłabym się dzielić moimi nadziejami i obawami dotyczącymi wiary. Bóg mi znalazł wspólnotę, która daje mi niesamowite oparcie. Chcę wam opowiedzieć o tym co się zaczęło dziać po moim znalezieniu swojego miejsca. Jestem osobą nieśmiałą, często samotnie siedzącą w kącie. Żadko się uśmiecham bo po co. W tym mieście tak ciężko się żyje. Z tych powodów pomimo wspólnoty znów zaczęłam popadać w depresję i grzech związany z internetem. Ale Bóg nie poddaje się tak łatwo. Pewnego dnia biegłam na kolejną próbę smutna że życie jest takie bez sensu, że tęsknię za przyrodą. I tu mały cud. Wbiegłam na planty a tam rozkwitły pierwsze krokusy, a ptaki śpiewały tak głośno, że nawet tramwaj ich nie mógł zagłuszyć. Przez naturę Bóg nam pokazuje jak bardzo nas kocha. Kiedyś gdy chciałam pójść na mszę św. rozszalała się straszna burza. Zaczęłam się modlić prosić Pana by coś wymyślił bo w przeciwnym razie ja nie mam jak się dostać do kościoła. Po 10 minutach przestało padać i zaczęło świecić słońce. Innego dnia w niedzielę gdy znów wsiąkłam w internet nagle dostaję telefon od przyjaciółki. Chciała iść na spacer. Próbowałam się jej pozbyć ale ona powiedziała "Czuję że coś się dzieje. Chodź porozmawiamy, albo ja do ciebie przyjdę" Poddałam się poszłam. Na rozmowie kawałek po kawałku wyciągnęła ze mnie moją historię samotności. I Bóg przez nią zaczął mnie uzdrawiać ukazywać że nie jestem sama wystarczy się otworzyć na innych ludzi. Po tej rozmowie nie ruszałam komputera aż do sesji. Samą sesję nazywam cudem bo z nadmiaru obowiązków nie miałam czasu się uczyć. Za radą przyjaciółki błagałam Pana by mi pomógł. Każdy egzamin był egzaminem nie tylko mojej wiedzy i moich umiejętności. To były egzaminy mojej wiary, czy potrafię zaufać Panu tak do końca na ślepo, że On się wszystkim zajmie. I jeśli taka będzie Jego wola to zdam. Wszystkie egzaminy zdałam. Cały czas Bogu dziękuję za te małe cuda. Wiem też, że nie ważne jak daleko znajdę się od Niego On zawsze będzie mnie kochał i zawsze będzie okazywał przez te małe cuda, które tak łatwo pominąć.