In maart 2001 gingen mijn ogen open, voor wie God is, en hoe Hij betrokken is bij mijn leven.Dat gebeurde terwijl onze zoon (toen) 14 jaar opgenomen werd in het ziekenhuis, na een zware epileptische aanval.

Waar was God?

Op dat moment was hij verlamd, en kon niet spreken. We werden van het streek ziekenhuis overgebracht naar het kinderziekenhuis. En hier werd de diagnose Sturge Weber gesteld, en dat kon inhouden dat hij helemaal niet zou herstellen. En dat was dan ook wat de artsen ons vertelden. Op zo’n moment zakt de grond onder je voeten weg. Ik was niet boos op God, maar vroeg me wel af, waar Hij nu was. Twee vriendinnen kregen het verlangen om een gebedsketting voor onze zoon en ons,  op te zetten, en zo werd er elke dag door verschillende mensen 18 uur gebeden. Dat  voelden we in het ziekenhuis. Wij hadden rust en plezier, en er lag een warme deken om mij heen.

Bij het internet café sprak ik een man over onze zoon, en dat ik God kwijt was. Hij vroeg mij of ik het gedicht kende van de voetstappen langs het strand…………dat kende ik. Hij wees me erop dat God mij op dat moment droeg. Ik wist direct dat, het waar was. Wij hadden het gedicht niet op papier, maar de volgende dag kwam er met de post een kaart waar dat gedicht opstond. Toen begreep ik het. God is erbij, Hij leidt mijn leven. En daar begint Hij niet nu pas mee, maar ik begin het eindelijk te zien.

Wonder……..

Ook al had ik weinig wonderen van dichtbij meegemaakt. Ik wist dat God er met Zijn genezende kracht voor kon zorgen dat onze zoon in één keer beter zou zijn. Wat een vreugde toen het herstel en genezing na 1 week begon. En dat op een manier en tempo die door artsen niet te verklaren was. Zelfs de arts  noemde het ‘een wondertje’, wij wisten zeker. Dit is een WONDER.

En daar hebben we ook een dankdienst in de kerk voor gehouden. Want dit wilde we niet voor ons zelf houden. Een God die hersteld en geneest. Het veranderde ons leven. En die verandering kwam in november 2005 in een stroomversnelling, doordat wij tijdens een genezingscampagne hoorde over een doopdienst. Toen zijn mijn man en ik in water en door gebed met de Heilige Geest gedoopt. En daarna viel alles op z’n plek. Het was voor mij werkelijk het ontbrekende stukje in het fundament. Ik ontdekte dat de Bijbel werkelijk het instructie boek is voor het leven. En dat het werkt als je Bijbelse principes in praktijk brengt. En dat de Heilige Geest mijn leven leidt. Door heel reëel aanwijzingen te geven. Door iets dat ik lees, een gedachte die komt, of wat een ander zegt. En dat is een uitdagend leven, waarvan ik iedere dag geniet.

Is dit het leven dat jij ook kent…of ben je ernaar op zoek. Neem dan contact met je op, ik deel graag mijn ervaringen met jou!

Gedicht

Voetstappen in het zand

Ik droomde eens en zie ik liep aan 't strand bij lage tij. Ik was daar niet alleen, want ook de Heer liep aan mijn zij. We liepen samen het leven door, en lieten in het zand, een spoor van stappen; twee aan twee, de Heer liep aan mijn hand. Ik stopte en keek achter mij, en zag mijn levensloop, in tijden van geluk en vreugde, van diepe smart en hoop. Maar als ik het spoor goed bekeek, zag ik langs heel de baan, daar waar het juist het moeilijkst was, maar één paar stappen staan. Ik zei toen "Heer waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van mijn pad…" De Heer keek toen vol liefde mij aan, en antwoordde op mijn vragen; "Mijn lieve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen…"