Ik was zo boos op God! Alles leek aan de buitenkant zo geweldig! Christelijk gezin. We zetten ons in de kerk in, waar we konden. En toch liep het niet. Het liep niet in mijn huwelijk. Ik gaf mijn man de schuld. Als hij zou veranderen, dan zou het vast goedkomen. Intussen vluchtte ik in allerlei christelijke activiteiten: kinderwerk, vrouwenwerk, evangelisatiewerk. Thuis schreeuwde ik tegen mijn man, ik preekte tegen hem, ik eiste dat hij zou veranderen.Totdat ik totaal vastliep. Ik schreeuwde het uit naar God! Luister dan toch! Verandert U mijn man! Het leek of God niet luisterde, hoewel Hij mij wel hoorde. Dat was tof van Hem, want toen moest ik zelf op zoek gaan. Ik dreigde tegen God dat ik zou scheiden. Toch wilde ik weten hoe dat zat als ik later dood zou gaan en voor God zou komen te staan. Toen ging de Bijbel voor mij open. Ik zag wie ik zelf was: veroordelend, zonder liefde, uitgeput, neergestort. Toen zag ik dat ik verslaafd was aan goedkeuring en bevestiging. Toen zag ik mijn zonden. Ik heb het beleden aan God. En veel later ook aan mijn man. Het heeft een lange tijd in beslag genomen, maar God heeft ons hart geheeld, onze zonden vergeven, ons huwelijk vernieuwd. Nu leven we eerlijk en open met God en met elkaar, we zijn veranderd, Jezus heeft ons veranderd! Gelukkig luisterde God niet naar me, maar Hij hoorde me wel.