Pochodzę z Katolickiej rodzinyu, gdzzie otrzymałem staranne religijne wychowanie. Bardzo dobrze wspominam czas dzieciństwa, ora  czas pierwszej Komunii Świętej. Bardzo starłem się być dobrym chłopcem, jednak operałem się wyłącnie na własnych siłach. W tym czasie - nie dając sobie rady z własną słabością zacząłem ukrywać swoje grzechy pokazując na zewnątrz tylko to, co chciałem by inni we mnie widzieli. W ten sposób coraz bardziej stawałem się samotny i wyobcowany z grona rówieśników. Oddalałem się też od Pana Boga. Gdy wyjechałem na studia do Krakowa mój stan duchowy nazwałem wprost określając się jako człowieka poszukującego.

Dzięki usilnym staraniom koleżanki, która wysyłała mi lisyu ewangelizacyjne wiedziałem też, że potrzebuję wspólnoty. Jadąc na stdia zacząłem poszukiwać dla siebie miejsca w Kościele. Niestety pierwsza próba wejścia we wspólnotę charyzmatyczną zamknęła mnie na dalsze poszukiwania. Nie mniej jednak gdy pół roku później zasłyszałem na uczelni korytarzu hasło "wspólnota" zapytalem o szczegóły i zdecydowałem się na wyjazd "w góry". W praktyce nikt w góry nie zamierzał pójść, więc wyszedłem sam nie uwzględniając trudnych wczesnowiosennych warunków. Gdy brnąłem przez śnieg słabo oznaczoną trasą zacząłęm się modlić. Stojąc na rozwidleniu dróg kolkakrotnie prosiłem Pana by mnie poprowadził, po czym wybierałem trasę i okazywalo się, że idę dobrze. W końcu zgubiłem szlak, ale wyszedlem dokładnie tam, gdzie chciałem. W czasie wędrówki wiedziałem, że Pan mnie prowadzi i nie idę sam. Było to tak silne doświadzenie spotkania i Jego obecności, że za tydzień pojechałem na rekolekcje, na których Pan odmienił moje życie. Wyznałem moje grzechy i otrzymałem przebaczenie. Rozpoczął się nowy etap mojego życia, gdy Bóg objawiał mi siebie. Mówił do mnie w Swoim Słowie a ja słuchalem i chłonąłem Jego.

Nie jestem tu jakimś wyjątkiem. Bóg ma Nowe zycie dla każdego z nas, również i Ciebie. Powierz Mu swoją drogę, oddaj życie a zobaczysz, co Bóg z Tobą zrobi i jak wielkich rzeczy może dokonać w Twoim życiu!

Andrzej