W dzieciństwie chodziłam do kościoła i uwielbiałam śpiewać Bogu, ale przez 14 lat nie mogłam zrozumieć, co robię w tym świecie. Czasem myślałam, że nie jestem godna miłości Boga, nie byłam pewna siebie, niedużo mi się udawało, miałam też problemy w uczeniu się, i to dręczyło mi. Ale pewnego dnia Bóg dał mi do zrozumienia, że moje życie jest mu bardzo drogie. Po tym, zaczęłam widzieć Boga w małych rzeczach, w mojej rutynie i w ludziach, którzy mnie otaczali. Zrozumiałam również, że sensem mojego życia jest uwielbienie Boga przez pieśni i dzielenie z ludźmi mojej radości w Bogu.