Pewnej niedzieli po bardzo długim okresie kiedy byłem daleko od Kościoła obudziłem się rano i wewnątrz usłyszałem głos, że muszę pójść na Msze Świętą. W żaden sposób nie potrafię tego racjonalnie wytłumaczyć. Przez okres 2 - 3 miesięcy uczęszczałem niesystematycznie na Msze Święte, po tym czasie rozpocząłem regularne uczestnictwo we Mszach. Podczas Mszy nie potrafiłem poradzić sobie z tym, że nie mogę przystąpić do Komunii Świętej, ponieważ od ostatniej spowiedzi minęło już kilka ładnych lat. Po długich walkach wewnętrznych postanowiłem skorzystać ze spowiedzi generalnej, gdy się wyspowiadałem i odszedłem od konfesjonału ustąpił ze mnie wielki ciężar. Jakiś czas później poszedłem na rekolekcje wielkanocne. Rozpoczęła się Msza Święta i rekolekcjonista mówi te słowa: "Jeżeli ktoś potrzebuje wiary to niech zstąpi na niego jak duch z jasnego nieba". W tym samym momencie zrobiło mi się tak gorąco jakbym został zanurzony we wrzątku i poczułem, że tracę przytomność, ale nie do końca i nie wiem, co się ze mną dzieje. Jednak po chwili wraca wszystko do normy i są to moje pierwsze całe rekolekcje, na których zrozumiałem więcej niż do tej pory przez całe moje życie. Od tamtej chwili nie wyobrażam sobie życia bez Boga.