Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Από μικρό παιδί οι γονείς μου οι οποίοι ήταν θεοσεβείς, με είχαν μάθει πώς ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, πώς ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο οποίος ήρθε εδώ κάτω στη γη, πέθανε και αναστήθηκε, και αυτό που θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση είναι ότι ο άνθρωπος μετά το θάνατο ζει αιώνια. Ή αιώνια ευτυχισμένος μαζί με το Θεό, ή αιώνια δυστυχισμένος μακριά από το Θεό σε αιώνια τιμωρία. Έτσι θυμάμαι ότι από μικρός 7-8 χρονών είχα αγωνία για το πού θα πάω όταν πεθάνω. Αυτό που μου είχαν πει και στο κατηχητικό που πήγαινα, ήταν να κάνω καλά έργα για να σωθώ. Έτσι κι εγώ προσπαθούσα κάνοντας καλά έργα, ελεημοσύνες, νηστείες όταν μου λέγανε, μαθαίνοντας προσευχές απ’ έξω, να κερδίσω την αιώνια ζωή. Παρόλα όμως τα καλά έργα που έκανα, πάντα ένιωθα μέσα μου μια αγωνία και στο Γυμνάσιο καθώς πήγαινα, και στο Λύκειο, μια μεταφυσική αγωνία, το πού θα πάω όταν πεθάνω. Δεν ήμουν σίγουρος ότι όταν φύγω θα πάω μαζί με το Χριστό. Θυμάμαι όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο στο 1ο έτος, είχα δει έναν πυροσβέστη νεκρό μέσα σε ένα φέρετρο με κίτρινο το πρόσωπό του και φοβήθηκα. Και είπα μέσα μου: «Τώρα αν εγώ πεθάνω πού θα πάω»; Με τρόμαζε η ιδέα ότι η ψυχή μου μπορεί να χαθεί αιώνια!

Όταν αργότερα ήμουν στο Πανεπιστήμιο στο 3ο έτος, για πρώτη φορά μου μίλησε ένας φοιτητής και μου είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνεις καλά έργα για να σωθείς, αλλά μόνο να πιστέψεις στο Χριστό. Αυτό βέβαια εγώ δεν το δέχθηκα, αλλά την επόμενη φορά που μου μίλησε μου έδειξε δύο εδάφια από την Καινή Διαθήκη στην επιστολή προς Εφεσίους στο 2ο κεφάλαιο, που έλεγαν τα εξής: «Με τη χάρη είστε σωσμένοι μέσω της πίστης. Και αυτό δεν προέρχεται από σας, είναι δώρο του Θεού. Δεν είναι από έργα για να μη καυχηθεί κανείς».  Μόλις είδα ότι δεν είναι από έργα προβληματίστηκα και λέω: «Τι λέει εδώ; Είστε σωσμένοι μέσω της πίστης, δεν είναι από έργα, είναι δώρο του Θεού», γιατί ήξερα ότι αυτά που γράφει η Καινή Διαθήκη είναι αλήθεια! Αργότερα βέβαια με τις διάφορες ασχολίες που είχα στο Πανεπιστήμιο αυτά τα ξέχασα .

Όταν όμως τελείωσα το 3ο έτος στο Πανεπιστήμιο τον Ιούλιο του 1992, με βρήκε πάλι ο ίδιος φοιτητής ήρεμο, καθώς δεν είχα μαθήματα και ασχολίες και μου εξήγησε αναλυτικά το ίδιο εδάφιο λέγοντας μου ότι αν η σωτηρία είναι δώρο του Θεού, δεν χρειάζεται να κάνεις καλά έργα για να σωθείς, γιατί αν κάνεις έστω και ένα έργο για να σωθείς τότε η σωτηρία δεν θα είναι δώρο. Το ένα δηλαδή αποκλείει το άλλο! Και μου εξήγησε ότι τα καλά έργα θα τα κάνεις μετά αφού πιστέψεις επειδή τα νιώθεις, και όχι να τα κάνεις πριν για να σωθείς. Και μου είπε το παράδειγμα του ληστή που δεν έκανε κανένα καλό έργο, πίστεψε στο Χριστό και σώθηκε. Τότε χάρηκα, γιατί ενώ ήξερα αυτή την ιστορία, δεν την είχα συνειδητοποιήσει. Και λέω: «όντως αυτός ήταν ληστής, δεν έκανε κανένα καλό έργο, αλλά σώθηκε και ο Χριστός του είπε ότι από σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο»!

Μετά ο αδελφός μου με ρώτησε: «Ξέρεις γιατί ο Χριστός πέθανε επάνω στο Σταυρό»; Του λέω, «δεν ξέρω, γιατί πέθανε»; Μου λέει, «πέθανε για τις αμαρτίες μας. Όλες τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Τότε χάρηκα και λέω μέσα μου: «Τότε όλες τις αμαρτίες που έχω κάνει τις έχει πάρει ο Χριστός επάνω στο Σταυρό». Μετά μου τόνισε ότι πρέπει να πάω στο Θεό να προσευχηθώ, να μετανοήσω και θυμάμαι που μου είπε τρία στάδια: 1ον: Να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου στο Θεό, όσες θυμάμαι (όσες δεν θυμάμαι ο Θεός είναι παντογνώστης και τις ξέρει), να Του ζητήσω να με συγχωρέσει και να πιστέψω ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε πάνω στο Σταυρό γι’ αυτές τις αμαρτίες. 2ον: Να δεχθώ τον Ιησού Χριστό προσωπικό μου Σωτήρα, ότι για μένα προσωπικά ήρθε και μαστιγώθηκε, χλευάστηκε, του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι, πόνεσε καθώς Τον καρφώσανε, ταπεινώθηκε. Καλά λέω: «Όλα αυτά ο Ιησούς Χριστός τα έκανε για μένα»; Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί και συγκινήθηκα! 3ον:  Να καλέσω τον Ιησού Χριστό να έρθει σαν Κύριος στη ζωή μου, να Του εμπιστευθώ όλη τη ζωή μου! Αυτό το τελευταίο δεν μου άρεσε, γιατί ήμουν πολύ μεγάλος εγωιστής και έπρεπε να ταπεινωθώ για να το κάνω αυτό. Αλλά θυμάμαι καλά που μου είπε: «Σε παρακαλώ, να το κάνεις αυτό σήμερα πριν κοιμηθείς». Αυτό το «σε παρακαλώ» μου μίλησε στην καρδιά και δόξα στο Θεό τη νύχτα προτού κοιμηθώ προσευχήθηκα στο Θεό, εξομολογήθηκα τις αμαρτίες μου, ζήτησα από το Χριστό να μου συγχωρήσει τις αμαρτίες (και αυτές που δεν θυμάμαι) και πίστεψα ότι πέθανε γι’ αυτές πάνω στο Σταυρό. Τον δέχθηκα για προσωπικό μου Σωτήρα και Κύριο και Τον κάλεσα να έρθει σαν Κύριος στη ζωή μου!

Και πραγματικά ήρθε ο Χριστός στη ζωή μου. Η μεταφυσική αγωνία τελείωσε και από την πρώτη ημέρα άλλαξε η συμπεριφορά μου (πράγμα που το είδαν οι γονείς μου, τα αδέλφια μου), μου έδωσε όρεξη και άρχισα να διαβάζω την Καινή Διαθήκη, που ποτέ δεν την είχα διαβάσει! Και καθώς διάβαζα την Καινή Διαθήκη μέσα μου καταλάβαινα ότι όντως είναι ο λόγος του Θεού! Άρχισα ακόμη να προσεύχομαι στο Θεό, όχι όπως παλιά προσευχές «παπαγαλίες» που είχα μάθει απ’ έξω, αλλά προσευχόμουν σαν να μιλάω στην Πατέρα μου και Αυτός μου έδειχνε πόσο ζωντανός Θεός είναι με τα διάφορα ενεργήματά Του και τις επεμβάσεις Του στη ζωή μου! Και το πιο σημαντικό: απελευθερώθηκα τελείως από το φόβο του θανάτου και όχι μόνο αυτό, αλλά ξέρω σίγουρα ότι οποιαδήποτε στιγμή φύγω από αυτή τη ζωή, θα ζήσω με το Χριστό αιωνίως. Και πραγματικά αυτό μου δίνει μια ειρήνη στην καρδιά που δεν περιγράφεται!