Dlaczego ja? To pytanie towarzyszyło mi dopóki nie wstąpiłam do wspólnoty, czyli tak naprawdę przez większą część mojego życia. Dziwiłam się, dlaczego tak dużo trudności spotyka właśnie mnie, a to w szkole, kiedy inni mnie wyśmiewali, a to w domu ciągłe problemy ze zdrowiem mojej mamy. Zawsze coś się działo, co było dla mnie trudne, z czym nie mogłam się pogodzić i nie umiałam sobie poradzić. Miałam też żal do Boga o to czemu tyle trudności na mnie spada…, ale wszystko zmieniło się kiedy wspólnota pojawiła się w moim życiu. To był przełomowy moment. Z tygodnia na tydzień zaczęłam się  otwierać na ludzi i dostrzegać obecność Boga w drugim człowieku. Dzięki modlitwie i konferencjom zaczęłam inaczej patrzeć na otaczający mnie świat i trudności. Bóg stał się dla mnie Ojcem i Przyjacielem. Kimś kto kocha mnie bezgranicznie i bezwarunkowo mimo moich słabości i grzechów.

Dziś nie mogę powiedzieć, że nie mam trudności, że wszystko przychodzi mi z łatwością bo tak nie jest. Nie zawsze się zgadzam z planami Pana Boga, ale mimo to, że jest mi tak trudno to trwam przy Nim i jestem Mu wierna. Choć nie zawsze wszystko rozumiem to nie pozostaje mi nic innego jak Mu ufać, bo „Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną”.

Jestem wdzięczna Bogu, że mimo to, iż czasami się buntuję na Jego plany to On mnie nie odtrąca, cały czas mnie wspiera i dokonuje małe oraz duże cuda każdego dnia.

Wiem, że Bóg z każdej trudności i ciemności wyprowadzi dobro.

Ciebie też zapraszam do tego, abyś zaryzykował wejść w relację z Panem Bogiem i powierzył Mu swoje trudności i radości.